نخ و برنز دو ماده مخدر جدید

بیشتر مواد مخدر صنعتی یا توهم‌زا در کشورهای خارجی به ویژه در کشورهای جنوب شرق آسیا تولید و روزانه بازار مصرف دیگر کشورها از جمله ایران می‌شود. هنگامی که کشورهای جنوب شرق آسیا در یک اقدام موثر و جدی به نام مثلث طلایی تصمیم به ریشه کنی مرکز تولید عمده تریاک جهان کردند، مواد مخدر صنعتی جایگزین مواد مخدر سنتی شدند.نسبت مصرف این مواد نسبت به مواد مخدرسنتی پنج درصد است.

به همین دلیل در ایران در مورد ماده مخدر «نخ» هنوز مطالعه و تحقیق چندانی صورت نگرفته است.بر اساس قوانین، روان‌گردان‌ها و مواد مخدر صنعتی هنوز در طبقه‌بندی مواد مخدر قرار نگرفته‌اند و قوانین مربوطه نیاز به اصلاح دارند بسیاری از این مواد نیز زیرپوشش مواد غذایی و خوراکی وارد کشور می‌شوند. در برخی از موارد نیز حتی مأموران زبده و سگ‌های تربیت شده نیز نمی‌توانند این گونه مواد را تشخیص دهند.متاسفانه مواد مخدر صنعتی در انواع مختلف تولید و توزیع می‌شود به همین علت اطلاع دقیقی از آنان در اختیار جوانان و خانواده‌ها قرار نمی‌گیرد، به طوری که بسیاری از خانواده حتی مصرف این گونه مواد را اعتیادآور نمی‌دانند.

پان پراگ، ماده مخدری است که جدیدا در غالب آدامس وارد ایران شده است. پان پراگ، راجا، تایتانیک، ناس خارجی، پان پاکستان، پان عربی، ویتامین، ملوان زبل، پان اسفناج وگوتکا.

هنوز داستان مصیبت و بدبختیهای اکستازی که هزاران معتاد مفنگی روی دست خانواده ها گذاشت، به آخر نرسیده بود که چند ماه قبل، سر و کله یک مخدر توهم زای دیگر در بازار ایران و خصوصا در مناطق شرقی پیدا شد؛ مخدری که این بار در بسته های شکیل با عکسهای هنرپیشههای خوشتیپ هندی و پاکستانی به عنوان آدامس، پاستیل و پودرهایی با طعم نعنا و خوشبوکننده دهان وارد شده است . این آدامسهای مخدر را خیلی راحت میشود مثل سیگار از مغازه ها خرید؛ به طوری که خانواده هایی که تفاوت اکس و استامینوفن را ازهم نمیفهمیدند، عمرا بفهمند آدامسها و خوشبوکننده های پان چیست و تا به خودشان بیایند، آنچه نباید بشود، اتفاق میافتد.

خطر اساسی این است که این بار طعمه ها، بچه های خردسالی هستند که ۲ آدامس بادکنکی را به زور میچپانند توی دهانشان و آن را تق و تق میترکانند. لطفا یکی این آژیر خطر را به صدا دربیاورد . اکس، قرص شادی، فراری، میتسوبیشی، گشنیز، happy ، صلیب، تویوتا، سان، یا – با ( Ya-ba ) ، ع، Speed ،عشق و آتش و…؛ سر و کله اکس و ترکیبات آمفتامین که توی بساط موادفروشهای شمال شهری ایران پیدا شد، هیچ آژیر خطری به صدا درنیامد. اکس با همه مخدرهای دیگر تفاوتی از زمین تا آسمان داشت؛ قرصی در بسته های شیک و خوشرنگ با اسامی توپ… قرصهایی که بین جوانها پخش شده و آدم را خفن میبرد به هپروت؛ منقل و دود و بوی گند و کثافت هم نداشت، بنابراین لابد مثل تریاک، هروئین، کوکائین و … ترسناک نبود .

اما تفاوت اساسی آن با مواد مخدر دیگر، این بود که خانواده ها نمیتوانستند آن را از استامینوفن کدئین یا قرص ضد اسهال تشخیص بدهند . اینطوری بود که تا خانواده ها و مسئولان به خودشان بجنبند، سیل اکستازی همه جا را فرا گرفت؛ سیلی که حتی بسیاری از نوجوانان کم سن وسال را هم غرق کرد. البته این قرصهای عجیب و خوشرنگ مواد جدیدی نبودند، همان MDMA ها بودند که شرکت مرک (MERCK ) آلمان در سال ۱۹۱۲، آنها را برای درمان بیماران روانی ساخته بود ولی ۴۰سال بعد در آمریکا مهر ممنوعیت خورده بودند و حالا پس از نیم قرن، دوباره مثل اژدهایی از خواب بیدار شده و در بسته بندیهای شیک در مراسم پایکوبی جوانها سر و کله شان پیدا شده بود؛ قرصی ویرانگر که پلهای بود برای مصرف مخدرهای سنگینتر …

پان، همان ناس خودمانی آدامسها و خوشبوکنندههای پان پراگ – اگرچه این بار با اسم قلمبه سلمبه ای وارد شده اند – ترکیبی شبیه همان مخدر ناس دارند؛ مخدر کثیفی که مرزنشینان شرق ایران و خراسانیها و ساکنان قسمتهایی از آذربایجان، آن را – که از افغانستان، پاکستان و هند وارد میشود – خیلی خوب میشناسند؛ دوست صمیمی تف و دندانهای کثیف و جرم گرفته …

ناس یکی از کثیفترین و تهوع آورترین موادی است که در دسته مخدرهای توهم زا قرار میگیرد و اگرچه پلیس کشورهای مختلف آن را مخدری مانند سیگار محسوب میکند و داشتن آن جرم محسوب نمیشود اما این ماده به خاطر نوع استفاده آن، مواد سازنده اش و نوع مصرف کنندگانش، در ایران یکی از مفلوکترین و تو سریخورده ترین مخدرها به حساب میآید.

این ماده که تا همین چند سال قبل در بسته های پلاستیکی درب و داغان – شبیه حنا – وارد ایران میشد، از برگ درختی به نام بتل به دست میآید که در اندونزی، مالزی، فیلیپین، چین، تایوان، کامبوج، ویتنام، لائوس، هند و پاکستان مىروید. برگهاى آن را اگر تازه باشد میجوند ولی معمولترین شیوه مصرف آن استفاده از خشک کرده آن است. برگ های خشک شده درخت بتل را میکوبند، سپس آن را با کمی آشغال مثل خاک سیگار و آهک قاتی کرده و با انگشت میچپانند زیر لثه، بعد از چند دقیقه مکیدن هم با یک تف غلیظ پرت میکنند بیرون؛ فلچ… حالتان به هم خورد؟

پان پراگ، کلاغی که قناری شد پان ( paan ) یا پان پراگ که چند وقتی است آدامسها و خوشبوکننده های آن از مرزهای شرقی کشور وارد شده و با قیمتی بین ۵۰ تا ۳۰۰ تا تکتومانی به فروش میرسد، در اصل از فک و فامیلهای همان ناس کثیف است که لباس خوش تیپی به تنش کردهاند و او را جزو خوشبوکننده های دهان به حساب آورده اند.

برای تهیه آدامسها و پاستیلهای پان، دانه های قرمز و درشت درخت بتل را در برگ درخت پیچیده و تنباکو، آهک، خاکستر، ادویه جات معطر، ساخارین و مقدار زیادی اسانس و افزودنیهای غیرمجاز را میچپانند توی این مخلوط و میشود پان پراگ. البته تحقیقاتی که روی آدامسها و خوشبوکننده های دهان پان در سیستان و بلوچستان انجام شده، نشان میدهد در ۱۱نوع از آنها مقداری هم مواد مخدر دیگر اضافه شده تا طرف را حسابی بگیرد. خب، دروغ نباشد در برخی از نمونه ها هم البته ارسنیک، کربنات منیزیم و سرب مشاهده شده است؛ آدامسی با ترکیبات جادویی …

خوشبوکنندهای برای مردن لثه ها دلیلی که مصرفکنندگان پان را به سمت آن میکشد، احساس گرمی، سرخوشی موقت، سبکی سر، گیجی و شادی کاذبی است که پس از مصرف آن دست میدهد. اما این ماده توهم زا، آنقدر ویران کننده است که مضراتش را نمیشود شمرد.

پان پراگ که حالا به صورت آدامس (جویدنی) و پاستیل (مکیدنی) وارد کشور میشود، بدجوری پدر لثه ها را درمیآورد، چرا که نیکوتین آن به سرعت از طریق مخاط دهان جذب شده و باعث بدرنگی دندانها میشود. علاوه بر آن، مصرف این ماده، زمینه ساز بروز سرطانهای دهان، حنجره و لثه میشود. آمارها نشان میدهد کشور هندوستان به دلیل مصرف زیاد مردم آن از این ماده، مقام دوم سرطان دهان را در دنیا دارد.

اما این تمام ماجرا نیست؛ پان پراگ علاوه بر اینها، بدجوری دستگاه تنفسی و قلب و عروق مصرف کننده را آسفالت میکند و با جذب شدن توسط بزاق دهان، دخل سلولهای مغزی فرد را هم می‌آورد.

علاوه بر این، با توجه به اینکه ناس و پان پراگ بزاق دهان را مثل سیل راه می اندازند، تمایل مصرف کننده را هم به تخلیه این ترشحات یا همان تف کردن تحریک میکنند .

به این ترتیب مصرفکننده فرت و فرت تف میکند که با این کار، علاوه بر لکه های کثیف که در خیابانهای مناطق فقیرنشین پاکستان و هند سانت به سانت دیده میشود، بیماریهای عفونی مثل سل و هپاتیت به سرعت گسترش مییابند .

این مطلب رو دوست خوبم شاهین میل زده بود که عینا همینجا نقلش می‌کنم:

پان پراگ، ماده مخدری است که جدیدا در غالب آدامس وارد ایران شده است. پان پراگ، راجا، تایتانیک، ناس خارجی، پان پاکستان، پان عربی، ویتامین، ملوان زبل، پان اسفناج وگوتکا.

هنوز داستان مصیبت و بدبختیهای اکستازی که هزاران معتاد مفنگی روی دست خانواده ها گذاشت، به آخر نرسیده بود که چند ماه قبل، سر و کله یک مخدر توهم زای دیگر در بازار ایران و خصوصا در مناطق شرقی پیدا شد؛ مخدری که این بار در بسته های شکیل با عکسهای هنرپیشههای خوشتیپ هندی و پاکستانی به عنوان آدامس، پاستیل و پودرهایی با طعم نعنا و خوشبوکننده دهان وارد شده است . این آدامسهای مخدر را خیلی راحت میشود مثل سیگار از مغازه ها خرید؛ به طوری که خانواده هایی که تفاوت اکس و استامینوفن را ازهم نمیفهمیدند، عمرا بفهمند آدامسها و خوشبوکننده های پان چیست و تا به خودشان بیایند، آنچه نباید بشود، اتفاق میافتد .

خطر اساسی این است که این بار طعمه ها، بچه های خردسالی هستند که ۲ آدامس بادکنکی را به زور میچپانند توی دهانشان و آن را تق و تق میترکانند. لطفا یکی این آژیر خطر را به صدا دربیاورد . اکس، قرص شادی، فراری، میتسوبیشی، گشنیز، happy ، صلیب، تویوتا، سان، یا – با ( Ya-ba ) ، ع، Speed ،عشق و آتش و…؛ سر و کله اکس و ترکیبات آمفتامین که توی بساط موادفروشهای شمال شهری ایران پیدا شد، هیچ آژیر خطری به صدا درنیامد. اکس با همه مخدرهای دیگر تفاوتی از زمین تا آسمان داشت؛ قرصی در بسته های شیک و خوشرنگ با اسامی توپ… قرصهایی که بین جوانها پخش شده و آدم را خفن میبرد به هپروت؛ منقل و دود و بوی گند و کثافت هم نداشت، بنابراین لابد مثل تریاک، هروئین، کوکائین و … ترسناک نبود .

اما تفاوت اساسی آن با مواد مخدر دیگر، این بود که خانواده ها نمیتوانستند آن را از استامینوفن کدئین یا قرص ضد اسهال تشخیص بدهند . اینطوری بود که تا خانواده ها و مسئولان به خودشان بجنبند، سیل اکستازی همه جا را فرا گرفت؛ سیلی که حتی بسیاری از نوجوانان کم سن وسال را هم غرق کرد. البته این قرصهای عجیب و خوشرنگ مواد جدیدی نبودند، همان MDMA ها بودند که شرکت مرک (MERCK ) آلمان در سال ۱۹۱۲، آنها را برای درمان بیماران روانی ساخته بود ولی ۴۰سال بعد در آمریکا مهر ممنوعیت خورده بودند و حالا پس از نیم قرن، دوباره مثل اژدهایی از خواب بیدار شده و در بسته بندیهای شیک در مراسم پایکوبی جوانها سر و کله شان پیدا شده بود؛ قرصی ویرانگر که پلهای بود برای مصرف مخدرهای سنگینتر …

پان، همان ناس خودمانی آدامسها و خوشبوکنندههای پان پراگ – اگرچه این بار با اسم قلمبه سلمبه ای وارد شده اند – ترکیبی شبیه همان مخدر ناس دارند؛ مخدر کثیفی که مرزنشینان شرق ایران و خراسانیها و ساکنان قسمتهایی از آذربایجان، آن را – که از افغانستان، پاکستان و هند وارد میشود – خیلی خوب میشناسند؛ دوست صمیمی تف و دندانهای کثیف و جرم گرفته ….

نخ و برنز

سوداگران مرگ به تازگی مواد تخدیری جدید و بسیار خطرناکی را وارد کشور کرده‌اند که بسیاری از اثرات سوء آن کشف نشده و با این حال، نگرانی‌های بسیاری از بابت عوارض مصرفی آن پدید آمده است. به گزارش خبرنگار «تابناک»، نام این دو ماده مخدر شیمیایی قوی «برنز» و «نخ» است که از حدود یک ماه گذشته وارد بازار شده و هنوز اطلاعات دقیقی از ترکیبات شیمیایی این مواد در دست نیست‏.‏‏

بنا به گفته کارشناسان، ماده مخدر برنز روی یخ تبخیر و پس از آن استنشاق می‌شود‏.‏ ماده مخدر نخ نیز با خراش روی پوست جذب بدن افراد می‌شود.‏ بنا بر این گزارش، کارشناسان مواد مخدر، شکل ظاهری ماده مخدر نخ شبیه «برنج خوراکی سوخته» است‏.‏ از سوی دیگر، گفته می‌شود تکه‌های بزرگ ماده مخدر نخ با پیچیدن دور سیگار نیز توسط معتادان استعمال می‌شود‏.‏

گفتنی است، ترک تازی‌های سوداگران مرگ در این روزها، روند فزاینده و بسیار نگران کننده‌ای به خود گرفته است، به ‌گونه‌ای که تقریبا هر چند ماه یک بار، ماده‌ای جدید با عوارض خطرناک، ولی استفاده آسان، وارد بازار شده، در دامن جوانان گذاشته می‌شود

طرز مصرف

دو ماده مخدر جدید و خطرناک به نام‌های «برنز» و «نخ» از گروه مواد مخدر روان‌گردان‌ به تازگی وارد کشور شده‌ است. برنز و نخ دو ماده‌ای هستند که اخیرا وارد ایران شده‌اند و با ساختمانی ناشناخته به‌طور مستقیم به مغز و اعصاب اثر می‌گذارند. برنز را روی یخ می‌گذارند و تبخیر می‌شود و سپس آن را استشمام می‌کنند. نخ نیز باید روی خراشیدگی‌های بدن قرار گیرد که در این صورت عمقی به عرض یک الی 2 سانتی متر و طول 6 الی 7 سانتی متر در بدن ایجاد می‌کند.

گفته می شود شکل ظاهری ماده مخدر نخ شبیه برنج خوراکی سوخته است تکه های بزرگ ماده مخدر نخ با پیچیدن دور سیگار نیز توسط معتادان استعمال میشود خروج از هوشیاری، اختلال در شناسایی، نزدیک دیدن بلندی‌ها و فاصله‌های دور یعنی کوتاه دیدن ارتفاعات و تشخیص ندادن خانواده از دیگران از ابتدایی‌ترین آثار این دو ماده هستند. گفته می‌شود برنز و نخ با این عنوان که اعتیادآور نیستند از تایلند وارد ایران شده است، در حالی که عواض بسیار خطرناکی برای افراد دارد.