تحمل و درمان اعتیاد

جنبه‌های وابستگی جسمی به مواد با دو مساله تحمل و ترک اعتیاد (درمان اعتیاد) ارتباط دارد. فرد معتاد مجبور است برای رسیدن به حالت دلخواه خود به تدریج مقدار ماده مصرفی را افزایش دهد. یعنی بعد از گذشت مدتی،دیگر با مصرف مقادیر قبلی مواد به حالت دلخواه نمی رسدو مرتبا مقدار مصرف خود را افزایش می دهد که به این حالت تحمل می گویند.علاوه بر این،افرادی که به مصرف زیاد و طولانی مدت مواد مبادرت می کنند،در صورتی که بخواهند از آن دست بکشند و یا مصرف خود را کاهش دهند،دچار علایم ناراحت کننده و تخریب عملکرد اجتماعی،شغلی می شوند که به این علایم نشانگان ترک یا سندروم محرومیت گفته می شود.علایم ترک برای هر یک از مواد متفاوت است.برای مثال،فردی که تریاک مصرف می کرده است،در صورت قطع آن دچار دردهای شدید دست و پا،اسهال،آبریزش بینی و چشم ها،خمیازه های مکرر و لرز می گردد.

اعتیاد یک بیماری مزمن است.در کتاب های پزشکی مشکلات ایجاد شده بر اثر مواد به دو ئسته تقسیم می شوند که یکی از مسایل مربوط به خود مصرف می باشند و دسته دوم بیماری های روانی هستند که در اثر مصرف مواد ایجاد می شوند.بر همین اساس (بیماری یودن اعتیاد) روش های پیشگیری از بیماری درمان و توانبخشی برای آن وجود دارد.

بیماری اعتیاد

اعتیاد یک بیماری است،پس باید مراقبت لازم برای جلوگیری از بیمار شدن را به کار بریم.فرد معتاد یک بیمار است پس برای درمان نیازمند یاری و کمک افرا د متبحر است.در قانون فعلی کشور،مصرف مواد جرم محسوب می گردد ولی با در نظر گرفتن مساله درمان معتادان،افراد در طول دوره درمان از مصونیت قانونی برخوردار هستند.البته اگر فرد معتاد قبل از درمان شناسایی و دستگیر شود،مجرم محسوب شده و مجازات خواهد شد.

گروه های مختلف مواد

راه های مختلغی برای طبقه بندی مواد وجود دارد.طبقه بندی زیر بر اساس آثار ناشی از مواد،مناسب به نظر می رسد:

مواد مخدر(افیونی)

حشیش و ماری جوانا

مواد محرک سیستم عصبی

مواد کند ساز سیستم عصبی

مواد توهم ساز

مواد استنشاقی

سیگار و نیکوتین