حشیش ماده‌ای‌ست که از انگم گیاه شاه‌دانه به دست می‌آید. تفاوت حشیش با ماری‌جوآنا در این است که ماری‌جوانا از برگ و گل خشک شدهٔ گیاه شاه‌دانه حاصل می‌شود. ترکیبات مؤثر در حشیش کمابیش همان ترکیبات سایر قسمت‌های گیاه شاهدانه با خلوص بالاتر است. برگ و جوانه این گیاه گراس نامیده می‌شود. روغنی که از صمغ شاهدانه تهیه می‌شود، خالص‌ترین حالت ماده توهم‌زای مصرفی است که از شاهدانه به دست می‌آید. تأثیر حشیش، ناشی از تتراهیدروکانابینول (THC) است که یک توهم‌زای طبیعی به‌شمار می‌رود.

روش‌های گوناگونی برای مصرف حشیش وجود دارد. کشیدن حشیش با استفاده از چپق، قُلقُلی، قرار دادن بر روی قاشق داغ، به روش چلم و شایعتر از همه به صورت سیگاری در ترکیب با تنباکو یا گراس است. استفاده خوراکی از حشیش هم ممکن است. آن را می‌توان به تنهایی خورد یا با حل کردن در روغن پخت به عنوان یک ماده افزودنی در انواع کیک و شیرینی مصرف کرد.

هنگامی که دود حشیش از طریق شش‌ها وارد بدن می‌شود اجزای آن به سرعت وارد جریان خون شده و به سمت مغز و سایر قسمت‌های بدن هدایت می‌شوند. احساس نشئگی و لذتی که از مصرف حشیش به فرد دست می‌دهد ناشی از چسبیدن عناصر تشکیل دهنده آن به گیرنده‌هایکانابینوئید در مغز می‌باشد. اکثر این گیرنده‌های عصبی در قسمتی از مغز قرار دارند که به‌طور مستقیم در احساس لذت، حافظه، تمرکز، احساسات و درک از زمان نقش دارند و بنابراین تأثیرات مصرف حشیش نیز باعث تحریک یا اختلال در این قسمت‌ها می‌شود. علاوه بر قسمت‌های فوق، اجزای تشکیل دهنده حشیش، چشم‌ها، گوش‌ها، پوست و معده را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهند.

حشیش از سر شاخه گياه شاه دانه که بوته ای شبيه به گزنه است مواد زير به دست می آيد:

حشيش: ماده ای به رنگ سبز خاکستری و گاهی قهو ه ای مايل به سبز با قوامی سفت است.

ماری جوانا: ماده ای شبيه به توتون، سبز رنگ و زبر است که به روش تدخينی مصرف می شود.

چرس، گانجا، بنگ و روغن حشيش ساير موادی هستند که از شاه دانه به دست می آيند.

آثار مصرف حشيش:

آثار حشيش بستگی به قدرت و نوع ماده مصرفی، روش و مقدار مصرف، موقعيت و انتظارات فرد مصرف کننده دارد. در صورت تدخين، آثار آن فورا ظاهر شده و 3 تا 4 ساعت باقی می ماند و اگر به صورت خوراکی مصرف شود آثار آن ديرتر ظاهر شده و ممکن است تا 24 ساعت باقی بماند.
اين آثار عبارتند از:

تغييرات رفتاری يا روانی( سرخوشی و خنده خودبخود، درک قوی تر رنگ، صدا و موسيقی، احساس کند شدن گذر زمان، اختلال توجه، تمرکز، حافظه و قضاوت، اضطراب و افسردگی، علايم سايکوتيک مثل توهم و هذيان)

افزايش اشتها

قرمز شدن چشم ها

عدم تعادل حرکتی

افزايش ضربان قلب

عوارض مصرف طولانی حشيش:

اعتياد ( برخلاف عقيده رايج بين مردم در باره اعتياد آور نبودن يا سهولت ترک حشيش، بايد دانست که حشيش سبب وابستگی جسمی و روانی واحساس ولع شديد برای مصرف ( Craving) می شود). گرايش به سوی مواد خطرناک تر( مصرف کنندگان هرويين، ترياک و کوکايين غالبا اعتياد را با حشيش آغاز کرده اند).

التهاب و انسداد مزمن مجاری تنفسی

عفونت های ريوی و سرطان ريوی

کاهش تعداد و فعاليت اسپرم ها

اختلال در سيکل قاعدگی و ايجاد سيکل های بدون تخمک گذاری

کاهش وزن و ايجاد نقايص مادرزادی در جنين

آتروفی مغزی و تشنج

اختلالات روانی شديد و پايدار مانند سايکوز و دليريوم

سندرم بی انگيزگی (Amotivational Syndrome) ( مصرف طولانی حشيش سبب بی انگيزگی، نااميدی، بی تفاوتی و بی مسووليتی در مقابل امور جاری زندگی می شود. اين حالت سبب از دست دادن دوستان، خانواده و شغل فرد می گردد).

علايم ترک حشيش:

سندرم ترک حشيش در کسانی ديده می شود که پس از مصرف درازمدت مقادير زياد، اقدام به قطع ناگهانی مصرف می کنند. اين علايم چند ساعت پس از آخرين مصرف شروع می شود، در عرض 8 ساعت به اوج می رسد و تا 3-2 روز باقی می ماند.
اين علايم عبارتند از:

تحريک پذيری، بی قراری و اضطراب

اختلال خواب و بی اشتهايی

تعريق و لرزش

اسهال، تهوع و استفراغ

دردهای عضلانی

افزايش درجه حرارت بدن