حشیش ماده‌ای‌ست که از انگم گیاه شاه‌دانه به دست می‌آید. تفاوت حشیش با ماری‌جوآنا در این است که ماری‌جوانا از برگ و گل خشک شدهٔ گیاه شاه‌دانه حاصل می‌شود. ترکیبات مؤثر در حشیش کمابیش همان ترکیبات سایر قسمت‌های گیاه شاهدانه با خلوص بالاتر است. برگ و جوانه این گیاه گراس نامیده می‌شود. روغنی که از صمغ شاهدانه تهیه می‌شود، خالص‌ترین حالت ماده توهم‌زای مصرفی است که از شاهدانه به دست می‌آید. تأثیر حشیش، ناشی از تتراهیدروکانابینول (THC) است که یک توهم‌زای طبیعی به‌شمار می‌رود.

روش‌های گوناگونی برای مصرف حشیش وجود دارد. کشیدن حشیش با استفاده از چپق، قُلقُلی، قرار دادن بر روی قاشق داغ، به روش چلم و شایعتر از همه به صورت سیگاری در ترکیب با تنباکو یا گراس است. استفاده خوراکی از حشیش هم ممکن است. آن را می‌توان به تنهایی خورد یا با حل کردن در روغن پخت به عنوان یک ماده افزودنی در انواع کیک و شیرینی مصرف کرد.

هنگامی که دود حشیش از طریق شش‌ها وارد بدن می‌شود اجزای آن به سرعت وارد جریان خون شده و به سمت مغز و سایر قسمت‌های بدن هدایت می‌شوند. احساس نشئگی و لذتی که از مصرف حشیش به فرد دست می‌دهد ناشی از چسبیدن عناصر تشکیل دهنده آن به گیرنده‌هایکانابینوئید در مغز می‌باشد. اکثر این گیرنده‌های عصبی در قسمتی از مغز قرار دارند که به‌طور مستقیم در احساس لذت، حافظه، تمرکز، احساسات و درک از زمان نقش دارند و بنابراین تأثیرات مصرف حشیش نیز باعث تحریک یا اختلال در این قسمت‌ها می‌شود. علاوه بر قسمت‌های فوق، اجزای تشکیل دهنده حشیش، چشم‌ها، گوش‌ها، پوست و معده را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهند.

حشیش از سر شاخه گیاه شاه دانه که بوته ای شبیه به گزنه است مواد زیر به دست می آید:

حشیش: ماده ای به رنگ سبز خاکستری و گاهی قهو ه ای مایل به سبز با قوامی سفت است.

ماری جوانا: ماده ای شبیه به توتون، سبز رنگ و زبر است که به روش تدخینی مصرف می شود.

چرس، گانجا، بنگ و روغن حشیش سایر موادی هستند که از شاه دانه به دست می آیند.

آثار مصرف حشیش:

آثار حشیش بستگی به قدرت و نوع ماده مصرفی، روش و مقدار مصرف، موقعیت و انتظارات فرد مصرف کننده دارد. در صورت تدخین، آثار آن فورا ظاهر شده و 3 تا 4 ساعت باقی می ماند و اگر به صورت خوراکی مصرف شود آثار آن دیرتر ظاهر شده و ممکن است تا 24 ساعت باقی بماند.
این آثار عبارتند از:

تغییرات رفتاری یا روانی( سرخوشی و خنده خودبخود، درک قوی تر رنگ، صدا و موسیقی، احساس کند شدن گذر زمان، اختلال توجه، تمرکز، حافظه و قضاوت، اضطراب و افسردگی، علایم سایکوتیک مثل توهم و هذیان)

افزایش اشتها

قرمز شدن چشم ها

عدم تعادل حرکتی

افزایش ضربان قلب

عوارض مصرف طولانی حشیش:

اعتیاد ( برخلاف عقیده رایج بین مردم در باره اعتیاد آور نبودن یا سهولت ترک حشیش، باید دانست که حشیش سبب وابستگی جسمی و روانی واحساس ولع شدید برای مصرف ( Craving) می شود). گرایش به سوی مواد خطرناک تر( مصرف کنندگان هرویین، تریاک و کوکایین غالبا اعتیاد را با حشیش آغاز کرده اند).

التهاب و انسداد مزمن مجاری تنفسی

عفونت های ریوی و سرطان ریوی

کاهش تعداد و فعالیت اسپرم ها

اختلال در سیکل قاعدگی و ایجاد سیکل های بدون تخمک گذاری

کاهش وزن و ایجاد نقایص مادرزادی در جنین

آتروفی مغزی و تشنج

اختلالات روانی شدید و پایدار مانند سایکوز و دلیریوم

سندرم بی انگیزگی (Amotivational Syndrome) ( مصرف طولانی حشیش سبب بی انگیزگی، ناامیدی، بی تفاوتی و بی مسوولیتی در مقابل امور جاری زندگی می شود. این حالت سبب از دست دادن دوستان، خانواده و شغل فرد می گردد).

علایم ترک حشیش:

سندرم ترک حشیش در کسانی دیده می شود که پس از مصرف درازمدت مقادیر زیاد، اقدام به قطع ناگهانی مصرف می کنند. این علایم چند ساعت پس از آخرین مصرف شروع می شود، در عرض 8 ساعت به اوج می رسد و تا 3-2 روز باقی می ماند.
این علایم عبارتند از:

تحریک پذیری، بی قراری و اضطراب

اختلال خواب و بی اشتهایی

تعریق و لرزش

اسهال، تهوع و استفراغ

دردهای عضلانی

افزایش درجه حرارت بدن