علل کاهش سن اعتیاد در ایران؛ زنگ خطری برای نسل آینده
فهرست مطالب
Toggleکاهش سن اعتیاد در ایران طی سالهای اخیر به یکی از نگرانکنندهترین واقعیتهای اجتماعی بدل شده است. نوجوانانی که روزی دغدغه بازی و تحصیل داشتند، اکنون در معرض آسیبهای جدی مانند اعتیاد قرار گرفتهاند. شناخت علل این پدیده و اتخاذ راهکارهای پیشگیرانه، ضرورتی حیاتی برای حفظ سلامت نسل آینده کشور است.
خانواده اولین محیطی است که شخصیت کودک را شکل میدهد. درگیری والدین، طلاق، اعتیاد یکی از اعضای خانواده، بیتوجهی عاطفی یا کنترل افراطی، نوجوان را بهسوی پناه بردن به مواد سوق میدهد.
مدارس عموماً تنها بر آموزش دروس آکادمیک تمرکز دارند و مهارتهای ضروری برای مقابله با وسوسهها و تصمیمگیری سالم را آموزش نمیدهند.
افزایش توزیع و فروش مواد مخدر صنعتی و سنتی در محلهها، بهویژه در مناطق حاشیهنشین، یکی از عوامل کلیدی در کاهش سن اعتیاد است.
شبکههای اجتماعی با ترویج سبک زندگی ناسالم و نمایش مصرف مواد، نوجوانان را تحت تاثیر قرار میدهند.
استرس تحصیلی، نبود حمایت عاطفی، آینده نامعلوم و ناامیدی میتوانند نوجوانان را به مصرف مواد سوق دهند.
زندگی در محلههایی که مواد بهراحتی در دسترس است یا کودک الگوی رفتاری ناسالم از اطرافیان میبیند، ریسک مصرف را افزایش میدهد.
نظام آموزشی باید مهارتهایی مانند نه گفتن، کنترل هیجانات، مسئولیتپذیری و مدیریت استرس را از دوره دبستان آموزش دهد.
والدین باید با نوجوانان خود ارتباطی صمیمی، آگاهانه و بدون خشونت داشته باشند.
در دسترس بودن خدمات مشاوره روانشناختی در مدارس و مراکز بهداشت میتواند بسیاری از عوامل زمینهساز اعتیاد را خنثی کند.
والدین و دولت باید با استفاده از ابزارهای کنترل هوشمند، مانع از دسترسی نوجوانان به محتوای مخرب شوند.
برگزاری کلاسهای هنری، ورزشی، اردوها و تشویق به فعالیتهای گروهی میتواند نقش مؤثری در پیشگیری ایفا کند.
کاهش سن اعتیاد در ایران، آینهای است از بحرانهای پنهان در ساختار خانواده، نظام آموزشی، فضای مجازی و وضعیت اجتماعی جوانان. با آگاهیبخشی، آموزش و اصلاح سیاستها، میتوان از ورود زودهنگام نوجوانان به دنیای اعتیاد جلوگیری کرد.