احساس گناه به طور بلقوه از مخربترین عاطفه است و افزایش احساس گناه در نهایت می تواند مصرف مواد را اجباری  کند. به طور کلی معتادان برای تحمل هر نوع ناراحتی تحمل کمی دارند و روش معمول آنها برای درد احساس گناه بستن راه افکار، گناه و استفاده افراطی از دلیل تراشی یا از مواد بخاطر کم کردن ناراحتی ناشی از احساس گناه است.
در TC خود راهبری احساس گناه برای بهبودی ضروری است. مقیمان یاد می گیرند به طور موثرتری احساس گناه خود را کنترل کنند.آنها یاد می گیرند، بتوانند انواع احساس گناهی که دارند و شرایطی که این احساس درآنها دارند را تمییز و تشخیص دهند. مقیمان در طی دوره به طور ثابتی احساس گناه خود را در گذشته و حال افشاء می کنند.

منابع اصلی احساس گناه را می توان در چهار حیطه جای داد:

1-احساس گناه نسبت به خود

بیشتراین احساس آسیب های وارد فرد به خود فرد ناشی می شود، این درد بصورت عباراتی نظیر: چه کسی بودم، باید می بودم، می توانستم بشوم و…که مربوط به از فریب، دروغگویی کارفرمایان..

2- احساس گناه مربوط به افراد مهم زندگی

این احساس ناشی از آسیب هایی که فرد به افراد آشنا زده است، مثل بدرفتاری با همسرخود، فرزندان، همکاران خود، برای اولین بار طی درمان به احساس گناه خود پی می برند

3-احساس گناه مربوط به جامعه

این احساس ناشی ازآسیب زدن به افراد ناآشنا است.که طی درمان به اعمال ناگفته خود اقرار می کنند اساسا آنها مرتکب اعمال خشن نظیر آسیب بدنی، قتل دزدی جیب بری و…

4-احساس گناه در درمان

این احساس ناشی از رعایت نکردن قوانین، هنجارها و برآورده نکردن انتظارات دیگر اعضای اجتماع است که، شامل هر نوع شکستن قانون یک نخ سیگار بدون اجازه، برون ریزی جنسی، نفی اصول اخلاقی اجتماع و…، اغلب  منجر به احساس گناه می شود. این احساس باید شناسایی و تسکین داده شود تا اطمینان حاصل گردد که فرد می خواهد در درمان باقی بماند.